Kada se vozite putem duž obale Atlantskog okeana, na samo nekoliko kilometara od grada Balikastl u Irskoj, možda ćete ugledati jezero Loharima, a možda samo praznu „kadu” u kojoj je do juče bilo smešteno.
Ćudljivo jezero se nalazi u krečnjačkom koritu sa brojnim „čepovima” koji se tokom kišne sezone napune muljem i tresetom i onemogućavaju oticanje vode. Kada čepovi popuste, voda nesmetano otiče u tlo i umesto jezera ubrzo ostane velika suva površina.
Zanimljivo je da put u Balikastl vodi kroz jezero, što pokazuje da njegovi graditelji Loharimu nisu shvatali ozbiljno. To se i danas, kada je put dosta izdignutiji od nekadašnjeg, povremeno pokaže kao velika greška, jer se put potopi u jezero i postane jedva prohodan.
Stara irska legenda kaže da je tokom velikih kiša, krajem septembra 1898. godine, izvesni pukovnik Džon MekNil bio u velikoj žurbi da stigne na voz u 15h, pa je ubedio kočijaša da uprkos visokom vodostaju protera kočiju kroz jezero. Kada su stigli do sredine, hladna voda je stigla do trbuha konja koji su se unervozili. Kočijaš ih je ošinuo bičem, konji su se propeli na zadnje noge i zajedno sa tovarom prevrnuli na stranu. Pukovnik, njegov kočijaš i konji su neslavno završili u hladnim vodama Loharime. Od tada, tvrdi lokalno stanovništvo, tokom velikih pljuskova kroz maglu se nazire silueta vojnika koji mahnito juri jezerom u kočiji sa konjima.
Današnji put je podignut do maksimalnog nivoa koje jezero dostiže, a kao dodatno obezbeđenje duž ivice puta je postavljen bedem da bi budući putnici izbegli zlu sudbinu pukovnika MekNila.
