Daleke 1896. godine, bečke vlasti su odlučile da investiraju u gasne kapacitete da bi obezbedili energiju za domaćinstva. Masivna skladišta u 11. distriktu Simmering, visoka 70, a široka 60 metara u prečniku, imala su kapacitet skladištenja preko 90,000 kubika uglja.
Vremenom je gas dobijen od uglja zamenjen prirodnim gasom, i plinski rezervoari ovog tipa su postali nepotrebni. Nakon skoro jednog veka aktivne upotrebe, njihova funkcija je prestala 1984. godine, ali nisu srušeni jer su dobili status nacionalnog nasleđa, kao najveći ikad napravljeni plinski rezervoari u Evropi.
Krajem XX veka, gradske vlasti su odlučile da ove objekte prenamenuju u poslovno-stambeni kompleks sa stanovima na najvišim spratovima, kancelarijskim prostorom u sredini, i lokalima sa zabavnim sadržajima u prizemlju.
Danas u naselju Wiener Gasometer stanuje preko 1600 ljudi u 800 stanova i 300 studentskih garsonjera. Ovaj “grad u gradu” ima svoju muzičku dvoranu, bioskop, opštinsku arhivu, tržne centre, sedišta brojnih kompanije, škole, vrtiće, medicinske ustanove, i mnoge druge sadržaje. Osećaj zajednice je veoma izražen, tako da pored fizičke organizovanosti postoji i virtuelna zajednica, Gasometar mreža, koja okuplja stanare neobičnog naselja. Životni stil ove neobične stambene zajednice je toliko zanimljiv i jedinstven da su brojna naučna istraživanja iz oblasti psihologije, urbanog planiranja i arhitekture rađena na fenomenu bečkog Gasometra.
izvor: http://www.wiener-gasometer.at