Današnja realnost je vidjeti antene na mnogim stambenim zgradama, tržnim centrima, školama, fakultetima, studentskim domovima, u blizini vrtića i bolnica.

Kako bi obezbijedili pokrivenost signalom, telekom operateri ni najmanje ne vode računa o izloženosti građana zračenju njihovih antena. Mobilna telefonija ima interes da dodatno plati one koji drže antene, onima koji primaju antene na svoj krov, što im se odlično isplati jer za to svakog mjeseca prime lepu svotu novca, mimo zaključenog često štetnog ugovora. Što se tiče primanja para koje se mimo ugovora daju za postavljanje i držanje antena, u pitanju su oblici očigledne korupcije, ali takve kojoj nije lako ući u trag zato što su firme mobilne telefonije vrlo moćne. Samo za jednu antenu rukovodilac na čijoj je zgradi postavljena ta antena može da primi godišnje i više od 10 000 evra, a kad ima više antena onda se ta cifra lijepo pomnoži sa brojem antena pa se lako dođe do one cifre koju nesavjesni rukovodioci trpaju krišom u džep na ovaj način. I dok zaposleni i stanari u zgradama često i ne slute da im je nad glavama ''elektromagnetna bomba'' koja ih ugrožava, oni koji odlučuju o držanju antena na zgradama mudro šute i ubiru ogromne svote novca od velikih i malih operatera koji se grčevito bore za što bolju slušanost i za svakog novog korisnika mobilne telefonije.

Firme koje su kod nas vodeći operateri mobilne telefonije ne kriju da imaju sredstva namenjena za tu vrstu usluga, ali i naglašavaju da se o tome ne vodi pismena evidencija tako da je njihovu krivicu teško dokazati.

U svijetu su rađene mnoge studije o uticaju izloženosti ljudskog tijela zračenju frekvencija: na kojim rade ovdašnje GSM/UMTS mreže 900, 1800 i 2100 MHz.

Istraživanje sprovedeno u Njemačkoj pokazalo je 3 puta veću učestalost raka među ljudima koji žive na udaljenosti od 400 metara od GSM bazne stanice, uspoređeno sa ljudima koji žive dalje od baznih stanica. Grupa naučnika i ljekara iz SAD je predočila dokaze o dramatičnom povećanju ozbiljnih i hroničnih oboljenja kod ljudi koji su izloženi velikim količinama elektromagnetnog zračenja, a naročito kod osoba koje borave ili rade u neposrednoj blizini baznih stanica za emitovanje signala mobitela.

Po pravilu, stanari zgrade na kojoj mobilni operater namjerava postaviti antenski sistem, kao i stanari zgrada u neposrednoj blizini te lokacije, ne bi smjeli dozvoliti postavljanje bilo kakve emisione opreme, dok operater GSM mreže ne dobije sertifikat sa kojim se dokazuje da zračenje te emisione opreme, na toj lokaciji, neće prelaziti dozvoljene nivoe. Postavlja se pitanje: Kakav uticaj ima antena postavljena na vrh zgrade na stanare na najvišem spratu, kao i na stanare u najbližoj zgradi?

Stanari na zadnjem spratu zgrade, odmah ispod antenskog sistema, izloženi su zračenju iz bočnih latica glavnog antenskog snopa, samim tim su stanari na tom spratu konstantno izloženi zračenju.

Zbog nepropisne montaže, može doći do odbijanja - refleksije od zgrade preko puta tako da stanari na nižim spratovima zgrade na kojoj se nalazi antenski sistem mogu biti ozračeni sa nedozvoljenim nivoom. Sama terasa je konstantno zračena sa bočnim laticama glavnog antenskog snopa. Zbog toga izlazak na terasu treba da bude stanarima nedostupan i pravilno označen sa odgovarajućom tablom upozorenja.

Takođe, servisni radnici koji se bave održavanjem zajedničkih instalacija u zgradama (satelitske antene, liftovi, itd..) na čijim su krovovima montirane bazne stanice mobilne telefonije, treba da imaju odgovarajući mjerač elektromagnetskog zračenja, kako bi prije početka sa radovima, odredili područje sigurnosne zone.

Ako zrači i najmanji mobilni telefon, svakom je jasno da velika antena koja napaja stotine hiljada mobilnih telefona, svakako zrači mnogo, mnogo više.