Carstvo Harapan je bila prva imperijalna sila na ovom prostoru koja je ostvarila neki uspeh u objedinjavanju vlasti nad više samostalnih gradova, i zauzimala je prostor u dolini reke Ind. U to vreme ona je, po nekim arheološkim i istorijskim podacima, na vrhuncu svoje moći imala oko 5 miliona stanovnika na oko 1.260.000 kilometara kvadratnih, što je čini najvećom drevnom civilizacijom toga doba. Harapan je osvojen od strane Persije i kao njegova teritorija ušla u Aleksandrovo carstvo. Njeni rivali na prostoru Indije, Nanda i Gangaridai carstva su odoleli su Makedonskom osvajaču bez borbe jer su Aleksandrovi generali, videšvi mnogostruko brojniju vojsku od njihove kako ih čeka na reci Gang, predložili Aleksandru da ne ulazi u borbu. Umoran od dugotrajnog rata sa Persijom i več oslabljenom vojskom, Aleksandar ih je poslušao i povukao se nazad ka Persiji.

Početkom 322. god.pne, dolazi do unutrašnjih nemira u Nanda carstvu, a to uspešno koristi mladi vazal, vladar malog kraljevstva sa severezapada Nanda, Čandragupta Maurija (Chandragupta Murya, 321.-297.gpd.pne) koji upada sa vojskom u dvor i ubija vladajuću porodicu i sve koji su se zatekli u njemu. Čvrstom rukom on uspostavlja vlast nad carstvom i proglašava se vladarem cele Indije, osniva dinastiju Maurijan (Mauryan, 325.-185.god.pne) sa sedištem u Magadi (Magadha, današnji Bihar) i po uzoru na ostale civilizacije tog sveta, prvenstveno Vavilonsko, svu vlast prebacuje u svoje ruke, nemajući poverenje u oblasne guvernere. Međutim za razliku od Vavilona, centralizovani imperijalizam koji je uvela Maurijan dinastija nije uspeo. Ipak, uzdizanje Čandragupta Maurija je značajno po stvaranju prve Indijske imperije, koja je vladala skoro celim potkonentom, osim južnih obala. Koristeći uspešno ratne slonove, do tada nepoznate zapadnim civilizacijama, on pobeđuje jednog od Aleksandrovih naslednika, Seleuka, vladara istočnih grčkih kolonija u Iranu i Indiji, u drugom pokušaju da se osvoji Indijski potkontinent. Rezultat rata je dogovor da Seleuk ustupi provinciju Čandra (Chandra) a zauzvrat dobije 500 slonova za svoju vojsku. Jedan vek kasnije, raspad carstva Maurijan doveo je do pojave i uspona mnogih zavađenih državica, Guptas i Pajputs na severu, i Chola, Hoysalas i Pandyas na jugu, koje su svoju snagu koristile na međusobne sukobe i nisu bile u stanju da se suprotstave nadolazećoj Islamskoj plimi.

Prvi Arapski upadi u podkontinent su se desili duž zapadne obale Indije, i u Sindu tokom VII i VIII veka nove ere, gde su postojale muslimanske trgovačke zajednice decenijama ranije. Međutim, stalni vojni pokreti muslimana na severnu Indiju počinju u kasnom XII veku od strane turske dinastije nastale na ruševinama Abasida kalifata, sa sultanom Mahmudom na čelu. On je od 1001. do 1027. godine sproveo više od 20 vojnih pohoda na Indiju, i osnovao veliku ali kratkotrajnu imperiju. Mahmudovo carstvo u Indiji uništeno je 1186. godine od strane Gurdiskog carstva sa teritorije Pakistana, koje je nastavilo osvajanje Rajputskih kraljevstava i uspostavilo muslimanskog sultana u Delhiju, odakle su niz sposobnih turskih vladali severom Indije sve do 1562. godine.

Muslimanske države je zamenilo Mogulsko carstvo (1526.-1761.god) koje je osnovao Zahir-ud-Din Muhamed Babur (Zahir-ud-Din Muhammad Babur, 1526.-1530. god). Babur je bio Mongol po poreklu, peta generacija potomaka Timura i 14. generacija potomaka Džingis Kana. U munjevitom nizu vojnih pohoda počevši od 1511. godine on zauzima Pandžab i Hindustan, a njegov unuk Akbar Veliki (1556.-1605.god.) nastavlja osvajanje potkontinenta, i zauzima Gudžarat, Bengal i Radžastan (Gujarat, Bengal, Rajasthan). Na svom vrhuncu, Mogulsko carstvo je gospodarilo resursima bez presedana u istoriji Indije i pokrivalo gotovo ceo potkontinent.

Indija je kolevka 2 od 4 najbrojnije religije na svetu, Hinduizma i Budizma. Hinduizam je nastao oko 2500.god.pne i najraširenija je religija sveta sa oko 900 miliona sledbenika. Razlikuje se od ostalih religija jer nema svog osnivača, ni specifičan teološki sistem niti centralnu crkvenu organizaciju. Njen osnovni značaj je u tome, da praktikuje način života, a ne način mišljenja. Budizam se pojavljuje 527.god.pne, i ime je dobio po svom osnivaču Sidarti Gautami Budi (Siddhartha Gautama; Buddha – probuđeni). To je bila religija bogatih i do IX veka brojala je na stotine hiljada sledbenika, dok ih danas ima oko 400 miliona. Cilj Budizma je dostizanje prosvetljenja, ili probuđenja, uviđanje istine do dostizanje potpunog mira i sjedinjavanja sa prirodom i okolinom (nirvana).

Indijska arhitektura zbog svoje burne prošlosti nije uspela da se razvija u nekom svom svojstvenom pravcu. U zavisnosti od toga ko je vladao ovom velikom zemljom menjao se i stil gradnje, tako da u nekim delovima Indije možete videti ostatke Grčkih hramova, u drugim visoke islamske minarete kako se uzdižu put neba. Ali ipak najviše je ostataka starih kamenih hramova karakterističnog oblika kako i dalje odolevaju zubu vremena. Međutim, samo jedna građevina sa ponosom nosi ime najlepše građevine u celoj Indiji, ako ne i u regionu. To je čuveni Tadž Mahal (Taj Mahal) vrhunsko ostvarenje koje kombinuje indijski, pakistanski i islamski arhitektonski stil. Izgrađen je između 1631. i 1654. godine po naredbi Mogulskog vladara Šaha Džahana u spomen na svoju prerano umrlu suprugu Mumtaz Mahal.

Nakon vekova pod stranom vlašću, od Turaka, preko Portugalaca i Holanđana, do Francuza i Engleza, Indija ponovo stiče nezavisnost 14. avgusta 1947. godine, zaslugom Mohande Gandija (Mohandas Gandhi, 1869.-1948.god) poznatijeg kao Mahatma (Mahatma – čovek sa velikom dušom) duhovnog vođe nacionalnog pokreta za nezavisnost. Ovaj čovek malenog rasta, ali velike duše, svojim pasivnim otporom vojnicima, slomio je najjaču imperiju kolonijalnog doba i doneo nezavisnost Indiji. Poslednji čin odlazeće vlasti bio je podela najbogatije kolonije na 2 države, muslimanski Pakistan i hinduističku Indiju.