Ponte Vecchio (Stari most) je srednjevekovna građevina, i verovatno najstariji lučni most u Evropi koji spaja obale reke Arno u Firenci, u Italiji. To je jedan od retkih sačuvanih mostova na kojem su sagrađene kuće i trgovine.
Pešački most je uvek pun turista i brojnih muzičara, portretista i zabavljača koji stvaraju atmosferu živosti. Veruje se da je most postojao i u vreme starog Rima, a današnja, obnovljena verzija datira iz 1345. godine, kada je poplava odnela stari most. Na njemu su građene kuće, što je bilo uobičajeno za mostove građene u evropskim gradovima tokom srednjeg veka. Ovo je i jedini most u Firenci koji je ostao neoštećen tokom Drugog svetskog rata.
Kuće na mostu su u početku korišćene kao radionice, među kojima su bile najbrojnije mesare i radnje za proizvodnju kozijeg sira. Vojvoda Ferdinand I je 1593. godine naredio izmeštanje ovih delatnosti koje su proizvodile mnogo otpada, i zamenio ih juvelirnicama. Ta praksa se zadržala i danas, tako da u radnjama na mostu možete naći širok asortiman nakita, od dostupnih modernih komada, do skupocenih antikviteta.
U XVI veku, vojvoda Cosimo I de’ Medici je odlučio da poveže Uffizi i Pitti palatu na suprotnim stranama reke Arno, da ne bi morao da hoda preko pešačkog mosta na kojem je uvek bila gužva, kad ide od jedne do druge svoje rezidencije. Koridor, koji lokalno stanovništvo zove Vasarianov koridor po njegovom graditelju, napravljen je 1565. godine, iznad kuća na mostu. U svom južnom delu, savija se oko Manelli kule, jer su tadašnji vlasnici odbili da je sruše i dozvole prolaz koridora tim pravcem.
Postoji zanimljiva anegdota vezana za ovaj most i nastanak reči “bankrot”. Kada bi trgovac propao i više ne bi mogao da plaća svoju tezgu (banco), vojnici koji su održavali most bi lomili (rotto) njegov sto. To što više nema svoju tezgu na mostu (bancorotto), značilo je da je trgovac propao u poslu.
