Sagrađena je 1882. godine i prvobitno je služila kao izložbeni prostor poljoprivrednog sajma. Zgradu je projektovao španski oficir po zanimanju arhitekta, Maksimo de Meana. Sazidana je u kombinaciji mavarsko-španskog i viktorijanskog stila, a sastoji se od velikog, otvorenog centralnog prostora koji je služio kao garaža za vatrogasna vozila. Građevinu sa strane krase dve kule u kojima su nekad boravili vatrogasci, a danas služe kao izložbeni prostor. U holu se nalazi stepenište sa rukohvatima od kovanog gvožđa koje se račva prema kulama. Stepenice vode na sprat gde su administrativne kancelarije.

Zgrada je promenila svoju namenu i postala vatrogasna stanica 1883. godine kada je masivan požar koga su kofama i lopatama gasili nespremni građani Ponse, pretio da proguta ceo grad.

Potrebu za vatrogasnom službom ovaj gradić je osetio i 50-ak godine ranije kada je ogroman požar uništio skoro ceo grad. Tadašnji španski general sa službom u Portoriku Miguel da la Tore je doneo odluku da svaki muškarac između 16 i 60 godina starosti mora da prođe vatrogasnu obuku i da bude vatrogasac volonter. Sa tom praksom je prekinuto kada se Miguel de la Tore vratio u Španiju.

Još jedan veliki požar je ugrozio mnoge živote građana Ponse 25. januara 1899, godine, kada je došlo do niza eksplozija usled neadekvatnog skladištenja baruta i municije od strane američkih trupa koje su nešto ranije preuzele kontrolu nad Portorikom. Zahvaljujući vatrogascima, ali i civilima Ponse izbegnuta je katastrofa još većih razmera.

Vatrogasni dom je izmešten u novi, savremeni objekat 1990. godine, a stara zgrada koja je punih 107 godina služila kao vatrogasna stanica je pretvorena u muzej u kome se nalazi oprema iz tog perioda, vatrogasna kola, pumpe i fotografije heroja koji su se borili sa vatrenom stihijom 1883. i 1899. godine.